গল্প: মই যেতিয়া এই জীৱনৰ মায়া এৰি গুচি যাম
(পৰী পাৰবীন, ডিব্ৰুগড়)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
স্নেপশ্বট ১:
"তুমি চাকৰিটো কৰিবলৈকে ইমান দু্ৰ্গম ঠাইলৈ যাব নোৱাৰা । "
"আৰে । কিয় নাযাম ? কিমান কষ্ট কৰি লৈছো চাকৰিটো , কিমান দিনৰ প্ৰিপেৰেচন আছিল তুমি নাজানানে ? "
"মই সকলো বুজো । কিন্তু তুমি এইবাৰলৈ মোৰ কথা মানি লোৱা । কোনোবা কলেজত চাকৰি পাই যাবা তুমি । নৰ্মচ আছে তোমাৰ । "
"নৰ্মচ আছে মোৰ । তুমি বিচৰাধৰণেৰে সেয়া আৰামদায়কো হব নতুবা সন্মানীয়ও হব । কিন্তু মোৰ লক্ষ্য সেয়া নহয় । "
এপিএচচি বাচনিত চাকৰিটো পাই উগ্ৰপন্থীৰ ঘাটি বুলি জনাজাত ঠাইডোখৰত তাইৰ পষ্টিং হোৱাৰ লগে লগে থৰকাচুটি হেৰাইছিল নিলীময়ৰ । কোনোপধ্যেই সি তাৰ হবলগীয়া পত্নী সন্ধ্যাশ্ৰীক তালৈ যাবলৈ দিব নোৱাৰে । তাইক বলাব নোৱাৰি তাইৰ মাকৰ ওচৰ পাইছিলগৈ, "চাওকচোন খুড়ী । বুজাওক তাই । ঠাইডোখৰ ছোৱালীৰ কাৰণে একেবাৰে চুইটেবল নহয় । "
এপইন্টমেন্ট লেটাৰখন সি কাঢ়ি লৈ থৈছিল ।
ইফালে সন্ধ্যাশ্ৰী ?
আকাশত উৰাৰ সপোনটোক কোনোপধ্যেই এটা কোঠালীত বন্দী কৰিব নোখোজে তাই ।
স্নেপ:শ্বট ২
সপোনটো কেতিয়াকৈ যে জোলোঙাৰ ফুটাইদি সৰি পৰিল তাই নাজানে । বৰ জেদী হৈ পৰিছিল সিদিনা । এপইন্টমেন্ট লেটাৰখন সি লৈ যোৱাৰে পৰা তাই কান্দি থাকিল । ভিতৰি ভিতৰি কঠোৰ হৈ পৰিল । "নীলিময় তুমি মোক হেৰুৱালা ' , বাৰে বাৰে উচুপি উচুপি দোহাৰি থাকিল ।
স্নেপশ্বট ৩:
"সি আজিকালি বহুত ড্ৰিংকচ কৰে অ' মাজনী । তই পাৰিলে ফোন এটা কৰিবি । " , ঘৰলৈ আহিলেই মাকে তাইক অনুৰোধ কৰে । তাই আঁতৰি আহে নীৰৱে । কিছুমান কথাৰ সমাধান নাই তাইৰ ওচৰত । এই যে নীলিময়ৰ তাইৰ ওপৰত আধিপত্য , এই যে হকে বিহকে বাদ বিবাদ -এইবোৰে বৰ অশান্তি দিয়ে তাইক । স্বাধীন মনটোক সন্মান জনাইয়ে সি তাইৰ প্ৰেমত বলীয়া হৈছিল । পিছলৈ সেই স্বাধীন মনটোকে শাসনৰ জৰীৰে বান্ধিব বিচাৰিছিল সি ।
পুৰুষজাতিটোলৈ অহেতুক খং এটা উজাই আহে তাইৰ । নিজকে তছলিমা নাছৰিনৰ লগত ৰিজায় তাই । তেওঁকো দেখোন দমাবলৈ কতই কত ব্যৱস্থা লৈছিল ।
স্নেপশ্বট ৪:চাকৰিৰ জখলাডালত দোপতদোপে আগুৱাই গৈছিল তাই । সৎ , নিৰ্ভয়া ছোৱালীজনীৰ কৃতিত্বই তাক সুখ নিদিয়াকৈ থকা নাছিল । মাথোঁ সি তাৰ হবলগীয়া পত্নীৰ এই ৰূপ মানিব নিবিচাৰে । ৰাতি দুপৰলৈকে কৰ্তব্যৰ নামত সেনাৰ ছাউনীত কটাওক নতুবা অন্ধকাৰ গলিয়ে গলিয়ে টহল দিয়ক, সেই কথা সি মানিব নোখোজে । আৰু তাই মানিব নিবিচাৰে তাৰ অনুশাসন ।
স্নেপশ্বট ৫:
"সমস্যাটো ক'ত তহঁতৰ ? " , মধ্যস্থতাকাৰীৰ ভূমিকা লৈছিল স্বপ্নীলে ।
ইটোৱে সিটোক বুজাব নোৱাৰা এক গভীৰ অৱসাদেৰে সম্পৰ্কটোৱে মেলানি মাগিছিল ।
'তুমি ইমানকণো মানি লব নোৱাৰিলানে নীলিময় ? মোৰ অস্তিত্বৰ কিমান দাম আছিল তোমাৰ ওচৰত নীলিময় ? "
'তুমি মোৰ বাবে ইমানকণ ত্যাগ কৰিব নোৱাৰিলানে সন্ধ্যাশ্ৰী ? মোৰ মৰমৰ কিমান দাম আছিল তোমাৰ ওচৰত ?"
অব্যক্ত অভিমান । অলিখিত ইতিহাসৰ সমাপ্তি ।
স্নেপশ্বট ৬:তাৰ পাছৰ কথাবোৰ আধৰুৱা ।
"তোমাৰ ঘৰৰ গলিৰে মই যাব নোৱাৰো সন্ধ্যা । কৃষ্ণচূড়াজোপাই মোক সিঁয়াৰে ।"
"তুমি হেনো আহিছিলা ঘৰলৈ । মই তোমাক এবাৰ চাবলৈকো যাব নোৱাৰো সন্ধ্যা । তোমাৰ সন্তানে মোক মামা বুলি ক'ব, মই কিদৰে সহিম কোৱা।"
"সন্ধ্যা । সন্ধ্যা । তুমি বৰ সুখেৰে আছা । তোমাৰ সুখৰ সংসাৰ । তোমাৰ সুদৰ্শন স্বামী । তোমাৰ চকুত লগা চচিয়েল ষ্টেটাচ । "
"এই পাগলী । তুমি হেনো শকত হলা । মোৰ বৰ মন যায় অ' । তোমাক এবাৰ চাবলৈ বৰ মন যায় মোৰ। বেছিদিন জীয়াই নাথাকিম । আহিবানে এবাৰ মোক দেখা দিবলৈ ? "
ৰঙীন পানীয়ৰ গিলাচ লৈ নীলিময়ে সন্ধ্যাশ্ৰীৰ পৰ্ট্ৰেইটৰ সন্মুখত অনৰ্গল কথা পাতি থাকে । তাৰ পাছত চিঞৰি চিঞৰি গাবলৈ ধৰে,
"মই যেতিয়া এই জীৱনৰ মায়া এৰি গুচি যাম ।
আশাকৰো মোৰ চিতাৰ কাষত তোমাৰ সঁহাৰি পাম । "
স্নেপশ্বট ৭:
বলীয়া হ'ল সি । স্বপ্নীলে আনিছিল খবৰটো ।
"বাৰৰ পৰা ওলাই ওৰেটো ৰাতি সি গাড়ীতে শুই থাকে । গাড়ী চলাবলৈকো শক্তি নাথাকে তাৰ । "
কিয়? কিয় ? কিয় ?", এগাল প্ৰশ্নই জুমুৰি ধৰে তাইক ।
স্নেপশ্বট ৮:
"কিডনী ফেইলাৰ হ'ল তাৰ । সি বেছিদিন নাথাকে ।" কোনে কলে ? কোনে কলে ? কাৰ ইমান সাহ সেই কথা কবলৈ ? বতাহীয়ে কলে ? 'এই বতাহী তোৰ ইমান সাহ ! মোৰ আগত মিছা মাতিবলৈ আহ । '
স্নেপশ্বট ৯:"মই যেতিয়া এই জীৱনৰ মায়া এৰি গুচি যাম
আশাকৰো মোৰ চিতাৰ কাষত তোমাৰ সঁহাৰি পাম । "
কোনে গালে এই গান ? কোনে গালে ? বতাহে গালে ?ইমান সাহ বতাহৰ ? "মোক আঁভুৱা ভৰিবলৈ আহে । "
স্নেপশ্বট ১০:
খিৰিকীমুখৰ ছবিখন ধূসৰ হৈ আহে । কথাবোৰ অস্পষ্ট । ভুল কাৰ আচলতে তাই নুবুজে । ভাল হওক, অশান্তি নহওক বুলি লোৱা সিদ্ধান্তটোৱে এটা জীৱন ধ্বংস কৰি দিলে ।
"এই ছোৱালী । 'আই লভ ইউ' বুলি কলেহে তই গম পালিহেঁতেননেকি তোক মই কিমান ভাল পাওঁ । ভালেৰে থাকচোন পাগলী । মোৰ কথা ইমানকৈ চিন্তা নকৰ । "
সপোনটোৱে খেদি ফুৰে । তাৰ মাতটো বতাহত ভাঁহি আহে । ফাগুণৰ ৰংখিনিয়ে খিকখিকাই হাঁহে । " নীলিময় ক্ষমা নকৰিবানে মোক ? এবাৰলৈ । মাথোঁ এবাৰলৈ । ", সন্ধ্যাশ্ৰীয়ে মনতে পাগুলে ।
বন্ধ কোঠা । ৰুদ্ধ বতাহ । স্বামীৰ বাহুবন্ধনৰ পৰা ওলাই শ্বলখন মেৰিয়াই লৈ সন্ধ্যাশ্ৰী চাঁদৰ ওপৰ পায়গৈ । পাহাৰৰ সিপাৰে সেয়া চেনাইৰ ঘৰ । চেনাই ???? কৰবাত কলিজাৰ এটুকুৰা চেনাইৰ নামত বন্ধকী হৈ গৈছিল নেকি অ' ? হৈছিল চাগৈ । নহলে তাইৰ দৰে বাস্তৱবাদী ছোৱালী এজনীৰ ইমান কষ্ট কিয় ?
স্নেপশ্বট ১১:
"তুমি আহিলা সন্ধ্যা ? তুমি আহিলা । মই জানো তুমি আহিবা ।" কাগজৰ টুকুৰাটো পঢ়িলে তাই ।
চকুলো নুটোকে । নহয় । চকুলো নোলায় আচলতে । বৰফ বৰফ অনুভূতি । হিম হিম কলিজাৰ ৰসটুপি । চিতাৰ কাষত তাইৰ সঁহাৰি । কৰবাত ঘৰমুখী পখীৰ কলকলনি, "ভালে নাথাকিল অ' আইজনী । ভালে নাথাকিল সি ।"
(সমাপ্ত)
(পৰী পাৰবীন, ডিব্ৰুগড়)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
স্নেপশ্বট ১:
"তুমি চাকৰিটো কৰিবলৈকে ইমান দু্ৰ্গম ঠাইলৈ যাব নোৱাৰা । "
"আৰে । কিয় নাযাম ? কিমান কষ্ট কৰি লৈছো চাকৰিটো , কিমান দিনৰ প্ৰিপেৰেচন আছিল তুমি নাজানানে ? "
"মই সকলো বুজো । কিন্তু তুমি এইবাৰলৈ মোৰ কথা মানি লোৱা । কোনোবা কলেজত চাকৰি পাই যাবা তুমি । নৰ্মচ আছে তোমাৰ । "
"নৰ্মচ আছে মোৰ । তুমি বিচৰাধৰণেৰে সেয়া আৰামদায়কো হব নতুবা সন্মানীয়ও হব । কিন্তু মোৰ লক্ষ্য সেয়া নহয় । "
এপিএচচি বাচনিত চাকৰিটো পাই উগ্ৰপন্থীৰ ঘাটি বুলি জনাজাত ঠাইডোখৰত তাইৰ পষ্টিং হোৱাৰ লগে লগে থৰকাচুটি হেৰাইছিল নিলীময়ৰ । কোনোপধ্যেই সি তাৰ হবলগীয়া পত্নী সন্ধ্যাশ্ৰীক তালৈ যাবলৈ দিব নোৱাৰে । তাইক বলাব নোৱাৰি তাইৰ মাকৰ ওচৰ পাইছিলগৈ, "চাওকচোন খুড়ী । বুজাওক তাই । ঠাইডোখৰ ছোৱালীৰ কাৰণে একেবাৰে চুইটেবল নহয় । "
এপইন্টমেন্ট লেটাৰখন সি কাঢ়ি লৈ থৈছিল ।
ইফালে সন্ধ্যাশ্ৰী ?
আকাশত উৰাৰ সপোনটোক কোনোপধ্যেই এটা কোঠালীত বন্দী কৰিব নোখোজে তাই ।
স্নেপ:শ্বট ২
সপোনটো কেতিয়াকৈ যে জোলোঙাৰ ফুটাইদি সৰি পৰিল তাই নাজানে । বৰ জেদী হৈ পৰিছিল সিদিনা । এপইন্টমেন্ট লেটাৰখন সি লৈ যোৱাৰে পৰা তাই কান্দি থাকিল । ভিতৰি ভিতৰি কঠোৰ হৈ পৰিল । "নীলিময় তুমি মোক হেৰুৱালা ' , বাৰে বাৰে উচুপি উচুপি দোহাৰি থাকিল ।
স্নেপশ্বট ৩:
"সি আজিকালি বহুত ড্ৰিংকচ কৰে অ' মাজনী । তই পাৰিলে ফোন এটা কৰিবি । " , ঘৰলৈ আহিলেই মাকে তাইক অনুৰোধ কৰে । তাই আঁতৰি আহে নীৰৱে । কিছুমান কথাৰ সমাধান নাই তাইৰ ওচৰত । এই যে নীলিময়ৰ তাইৰ ওপৰত আধিপত্য , এই যে হকে বিহকে বাদ বিবাদ -এইবোৰে বৰ অশান্তি দিয়ে তাইক । স্বাধীন মনটোক সন্মান জনাইয়ে সি তাইৰ প্ৰেমত বলীয়া হৈছিল । পিছলৈ সেই স্বাধীন মনটোকে শাসনৰ জৰীৰে বান্ধিব বিচাৰিছিল সি ।
পুৰুষজাতিটোলৈ অহেতুক খং এটা উজাই আহে তাইৰ । নিজকে তছলিমা নাছৰিনৰ লগত ৰিজায় তাই । তেওঁকো দেখোন দমাবলৈ কতই কত ব্যৱস্থা লৈছিল ।
স্নেপশ্বট ৪:চাকৰিৰ জখলাডালত দোপতদোপে আগুৱাই গৈছিল তাই । সৎ , নিৰ্ভয়া ছোৱালীজনীৰ কৃতিত্বই তাক সুখ নিদিয়াকৈ থকা নাছিল । মাথোঁ সি তাৰ হবলগীয়া পত্নীৰ এই ৰূপ মানিব নিবিচাৰে । ৰাতি দুপৰলৈকে কৰ্তব্যৰ নামত সেনাৰ ছাউনীত কটাওক নতুবা অন্ধকাৰ গলিয়ে গলিয়ে টহল দিয়ক, সেই কথা সি মানিব নোখোজে । আৰু তাই মানিব নিবিচাৰে তাৰ অনুশাসন ।
স্নেপশ্বট ৫:
"সমস্যাটো ক'ত তহঁতৰ ? " , মধ্যস্থতাকাৰীৰ ভূমিকা লৈছিল স্বপ্নীলে ।
ইটোৱে সিটোক বুজাব নোৱাৰা এক গভীৰ অৱসাদেৰে সম্পৰ্কটোৱে মেলানি মাগিছিল ।
'তুমি ইমানকণো মানি লব নোৱাৰিলানে নীলিময় ? মোৰ অস্তিত্বৰ কিমান দাম আছিল তোমাৰ ওচৰত নীলিময় ? "
'তুমি মোৰ বাবে ইমানকণ ত্যাগ কৰিব নোৱাৰিলানে সন্ধ্যাশ্ৰী ? মোৰ মৰমৰ কিমান দাম আছিল তোমাৰ ওচৰত ?"
অব্যক্ত অভিমান । অলিখিত ইতিহাসৰ সমাপ্তি ।
স্নেপশ্বট ৬:তাৰ পাছৰ কথাবোৰ আধৰুৱা ।
"তোমাৰ ঘৰৰ গলিৰে মই যাব নোৱাৰো সন্ধ্যা । কৃষ্ণচূড়াজোপাই মোক সিঁয়াৰে ।"
"তুমি হেনো আহিছিলা ঘৰলৈ । মই তোমাক এবাৰ চাবলৈকো যাব নোৱাৰো সন্ধ্যা । তোমাৰ সন্তানে মোক মামা বুলি ক'ব, মই কিদৰে সহিম কোৱা।"
"সন্ধ্যা । সন্ধ্যা । তুমি বৰ সুখেৰে আছা । তোমাৰ সুখৰ সংসাৰ । তোমাৰ সুদৰ্শন স্বামী । তোমাৰ চকুত লগা চচিয়েল ষ্টেটাচ । "
"এই পাগলী । তুমি হেনো শকত হলা । মোৰ বৰ মন যায় অ' । তোমাক এবাৰ চাবলৈ বৰ মন যায় মোৰ। বেছিদিন জীয়াই নাথাকিম । আহিবানে এবাৰ মোক দেখা দিবলৈ ? "
ৰঙীন পানীয়ৰ গিলাচ লৈ নীলিময়ে সন্ধ্যাশ্ৰীৰ পৰ্ট্ৰেইটৰ সন্মুখত অনৰ্গল কথা পাতি থাকে । তাৰ পাছত চিঞৰি চিঞৰি গাবলৈ ধৰে,
"মই যেতিয়া এই জীৱনৰ মায়া এৰি গুচি যাম ।
আশাকৰো মোৰ চিতাৰ কাষত তোমাৰ সঁহাৰি পাম । "
স্নেপশ্বট ৭:
বলীয়া হ'ল সি । স্বপ্নীলে আনিছিল খবৰটো ।
"বাৰৰ পৰা ওলাই ওৰেটো ৰাতি সি গাড়ীতে শুই থাকে । গাড়ী চলাবলৈকো শক্তি নাথাকে তাৰ । "
কিয়? কিয় ? কিয় ?", এগাল প্ৰশ্নই জুমুৰি ধৰে তাইক ।
স্নেপশ্বট ৮:
"কিডনী ফেইলাৰ হ'ল তাৰ । সি বেছিদিন নাথাকে ।" কোনে কলে ? কোনে কলে ? কাৰ ইমান সাহ সেই কথা কবলৈ ? বতাহীয়ে কলে ? 'এই বতাহী তোৰ ইমান সাহ ! মোৰ আগত মিছা মাতিবলৈ আহ । '
স্নেপশ্বট ৯:"মই যেতিয়া এই জীৱনৰ মায়া এৰি গুচি যাম
আশাকৰো মোৰ চিতাৰ কাষত তোমাৰ সঁহাৰি পাম । "
কোনে গালে এই গান ? কোনে গালে ? বতাহে গালে ?ইমান সাহ বতাহৰ ? "মোক আঁভুৱা ভৰিবলৈ আহে । "
স্নেপশ্বট ১০:
খিৰিকীমুখৰ ছবিখন ধূসৰ হৈ আহে । কথাবোৰ অস্পষ্ট । ভুল কাৰ আচলতে তাই নুবুজে । ভাল হওক, অশান্তি নহওক বুলি লোৱা সিদ্ধান্তটোৱে এটা জীৱন ধ্বংস কৰি দিলে ।
"এই ছোৱালী । 'আই লভ ইউ' বুলি কলেহে তই গম পালিহেঁতেননেকি তোক মই কিমান ভাল পাওঁ । ভালেৰে থাকচোন পাগলী । মোৰ কথা ইমানকৈ চিন্তা নকৰ । "
সপোনটোৱে খেদি ফুৰে । তাৰ মাতটো বতাহত ভাঁহি আহে । ফাগুণৰ ৰংখিনিয়ে খিকখিকাই হাঁহে । " নীলিময় ক্ষমা নকৰিবানে মোক ? এবাৰলৈ । মাথোঁ এবাৰলৈ । ", সন্ধ্যাশ্ৰীয়ে মনতে পাগুলে ।
বন্ধ কোঠা । ৰুদ্ধ বতাহ । স্বামীৰ বাহুবন্ধনৰ পৰা ওলাই শ্বলখন মেৰিয়াই লৈ সন্ধ্যাশ্ৰী চাঁদৰ ওপৰ পায়গৈ । পাহাৰৰ সিপাৰে সেয়া চেনাইৰ ঘৰ । চেনাই ???? কৰবাত কলিজাৰ এটুকুৰা চেনাইৰ নামত বন্ধকী হৈ গৈছিল নেকি অ' ? হৈছিল চাগৈ । নহলে তাইৰ দৰে বাস্তৱবাদী ছোৱালী এজনীৰ ইমান কষ্ট কিয় ?
স্নেপশ্বট ১১:
"তুমি আহিলা সন্ধ্যা ? তুমি আহিলা । মই জানো তুমি আহিবা ।" কাগজৰ টুকুৰাটো পঢ়িলে তাই ।
চকুলো নুটোকে । নহয় । চকুলো নোলায় আচলতে । বৰফ বৰফ অনুভূতি । হিম হিম কলিজাৰ ৰসটুপি । চিতাৰ কাষত তাইৰ সঁহাৰি । কৰবাত ঘৰমুখী পখীৰ কলকলনি, "ভালে নাথাকিল অ' আইজনী । ভালে নাথাকিল সি ।"
(সমাপ্ত)
No comments:
Post a Comment